Na weer een paar dagen voorbij weer van alles gezien en meegemaakt.
Donderdag en vrijdag zijn we naar Jinja geweest, zo'n 2,5 uur rijden maar dan heb je ook wat! Onderweg liepen veel kinderen langs de weg van/ naar school soms urenlang en dan zonder schoenen., niets voor mij ;-) Donderdag hebben we een boottoch op de Nijl gemaakt, waar we naar de oorsprong van de Nijl gingen. 's middags hebben we door het stadje rond gelopen.
We overnachten met een ontzettend mooi uitzicht op de Nijl.'s nachts hadden we echt ongelofelijke noodweer gehad, kei harde onweer en vreselijk veel regen.
Vrijdags zijn we wezen zwemmen bij een hotel. Apart idee om zo vanaf het straatbeeld naar een totaal andere omgeving te gaan met een heerlijk zwembad. Na een heerlijk poosje al het stof van me afgespoeld te hebben kwam er een schoolklas om te zwemmen. De badmeester ging de kinderen EN de juf leren zwemmen. Helaas was na een paar uurtjes de pret voorbij en kwam de regen weer met bakken uit de lucht.

Zaterdag zijn naar een vrijwilligersproject geweest waar we eerst een cursus Oegandees koken hebben gekregen. Op het menu stond: matoké (groene bananen), rijst, vlees, erwten, wortels en cappati (soort pannenkoek).
De manier waarop we moesten koken: in een soort van container/huis, met enorme messen en zonder snijplank, zittend op de knieen. Je snapt het: een hele ervaring!!
Het koken duurde uren aangezien de matoké uren moest koken, maar na een aantal uur was de maaltijd gereed. Allemaal kinderen uit de buurt kwamen eten, borden vol, soms zelfs de enige maaltijd op een dag. 's middags hebben we oud hollandse spelletjes gedaan. Ontroerend om te zien dat jonge moeders weer even helemaal kind zijn/worden.

Zondag hadden we nog een dag vrijwilligerswerk, de laatste voor deze 2 weken. Enkele huisbezoeken hebben we gedaan. We kwamen bij een gezin thuis, 9 kinderen, en wat een klein huis. Niet normaal, één kleine kamer waar alle kinderen slapen, één waar de ouders slapen en de huiskamer. Na een paar huisbezoeken hebben we wat spelletjes met de kinderen gedaan, zoals koekhappen, springtouwen en snoephappen.

Tijdens het spelen kwamen we een kindje tegen die zijn ene armpje niet gebruikte. Na wat doorvragen hoorden we dat hij was gevallen met zijn fietsje (geen fiets te bekennen), raar maar waar?!
2 dagen terug was hij al gevallen en niemand die er nauwelijk naar gekeken heeft en al helemaal geen dokter aangezien er geen geld beschikbaar is. Met elkaar besloten we dat we het kindje naar het ziekenhuis wilde sturen zodat er naar het armpje gekeken kan worden. Allereerst moest de moeder gezocht worden, in de middle of now where, en hebben we uitgelegd dat ze nu een kans had om naar het armpje te laten kijken. De moeder van het kindje vertelde dat haar man nu niet thuis was, en dat ze geen oppas had voor de rest van de kinderen maar ging mee naar het ziekenhuis. Haar man was soms dagen van huis en is een agressieve man. De kans bestaat dat ze mishandeld word als de vader er thuis komt.
Inge (reisleider) is nu naar het ziekenhuis met het jongetje en moeder. We zijn allemaal benieuwd hoe het af loopt.
Wat als wij niet het kindje de kans hadden geboden om naar het ziekenhuis te gaan?!

Aan één van de vrijwiligers werd de vraag gesteld of die een kindje (zijn eigen dochter) mee wilde naar Nederland. Bizar toch?!

Elke dag, elk moment kijk je je ogen uit naar de levensstijl, omgeving, de mensen. Wat je normaal op tv ziet, zie ik nu in werkelijkheid.

Morgen staat er een vrije dag op het programma en daarna 3 dagen safari. Zoveel zin in! :-)