Een verslag uit het toch zonnige Arusha, Tanzania.
Ik was helemaal niet van plan een blog te schrijven deze 3 weken maar toch begint het weer te kriebelen. Nu alweer zoveel indrukken dat het wellicht voor sommige leuk is om een beetje mee te genieten ;-)

Sinds gisteren ben ik weer in Arusha, voor de 3e keer alweer. Om wat bekende/ mn oude vrijwilligersproject op te zoeken & om mn sponsorkindje opnieuw te bezoeken.
Nu ik tussen 2 banen in zit was dit nog een mooie kans om te gaan en nu zit ik hier alweer.

Op 1 april (nee geen grapje ;) vloog ik met KLM naar Kilimanjaro airport. Prima vlucht, gezellige Afrikaan naast mij die graag om een praatje verlegen zat. Nou dat is mogelijk :) Op Schiphol mocht ik vast even wennen aan het Afrikaanse leven. In een bus naar het vliegtuig gebracht worden, opgepropt en warm leek het verdacht veel op het reizen met de dala dal (taxi busjes/OV) ik heb er zin in!
Op Kilimanjaro airport aangekomen was het in de rij staan voor het krijgen van een visum. Bij het zien van euro's krijgen de mensen hier gelijk al een smile op hun gezicht. Enorm verfrommeld boekwerk wordt erbij getrokken, iets opgekrabbeld en wat vragen later mocht ik door. Fijn weerzien met mn koffers. Stond ik toch net op het punt te vertrekken met mn koffers wordt ik terug gefloten; een officier wilde mn koffers wel eens van binnenzien want ja wat ga je doen met 2 enorme koffers.. koffertje gezien, rits dicht en ik kon gaan. Op gewacht door een "oude" bekende en op naar Arusha stad, de stad waar ik weer ga verbleven de komende weken, op uitstapjes na.

Mn huis is een enorm optrek, een bed waar zowat wel 4 personen zouden kunnen slapen, een soort van keuken, reuze badkamer en nog een zitkamer ook.. Op het terrein zelf kun je de heuvel op klimmen en een (wat schijnt) prachtig uitzicht te hebben en mooie zonsopkomsten.

Het is ontzettend leuk om weer terug te zijn hier, alweer héél wat bekende gezien of mensen die zeggen dat ze me nog kennen of mogelijk gewoon om een praatje verlegen zitten.

Wat ik niet helemaal verwacht had (aangezien het de 4e keer Afrika is) is de cultuur shock of eigenlijk meer verwondering. Zoveel mensen/kinderen die tot laat langs de weg lopen, krotjes van huizen, armen en hulp behoevende mensen, daarnaast alle Swahili woorden die me (weer) om de oren vliegen.. Ik kijk mn ogen uit, héérlijk en soms triest.
Aan de andere kant ook alweer de schoonheid van het land gezien, prachtig berg meru die tevoorschijn kwam, de vriendelijke mensen en zo kan ik nog wel even doorgaan.

En typisch Africa, de stroom schiet er telkens af vanavond, zo ik zit met de kaarsjes aan, heeft ook wel weer wat ;-)

Geen idee of ik meer blogs ga bijhouden maar wie weet :)