Lieve volgers,

Allereerst ontzettend leuk om jullie reacties te lezen, ik vindt het ontzettend leuk, lief en waardeer jullie mailtjes, berichtjes via Facebook of appjes zeker!
Dat maakt het voor mij leuk om lekker door te bloggen, wat ik erg leuk vindt om te doen :-)

Vandaag zat ik op de fiets, terugkomend van het project en dacht ik bij mezelf: wat heb ik het super goed en voelde ik me eigenlijk ontzettend gelukkig!! Altijd al wel maar dit was even zo'n bewust momentje.. toch maar even "alleen" in zo'n stad als Paramaribo, zomaar wat lieve mensen hier die ik tot nu toe ontmoet heb van Nederlanders, Belgen en enkele Surinamers en de mensen op beide projecten die het tot een geweldige tijd maken hier.. en daarbij komt het zonnetje van vandaag (soms écht veel regen gehad) die héérlijk schijnt (zo'n 30 graden) en dat is zó fijn!! Ik zal niet te jaloersmakende dingen typen maar dat maakt mij blij :-)

De spreuk die mijn lieftallige collega als reactie gaf op mn blog is dan ook helemaal waar:

"Travel is the only thing you buy, that makes you richer"

En nu tijd om jullie weer even mee te nemen in mn leventje hier..
Even denken waar waren we ;-)

Afgelopen maandag was het weer tijd voor huize Margriet, ik mocht weer op unit Roze meelopen. Leuk, nu 1x eerder daar gestaan en meegekeken, werd me toegestaan om een cliënt zelf te helpen. Even weer écht zuster zijn, joepie! :-)
De meneer vertrouwde me toe dat hij het fijn vond dat ik alle tijd voor hem nam voor de verzorging en dat dat helaas bij de zusters niet vaak het geval is wegens drukte. Echt de tijd en aandacht voor hem. Kleine moeite, groot gebaar zullen we maar zeggen.
Na wat gekletst te hebben kwam DE happening van de dag.. een nieuwe rolstoelbus (proefrit) kwam voorrijden en de cliënt werd daarmee naar de dialyse gebracht. Wel, alle telefoons kwamen uit de zakken, zusters uit alle hoeken om te kijken en met een grote glimlach mocht de cliënt mee.
Dit is niet zomaar iets, zo'n luxe rolstoel bus. Voor onze begrippen écht normaal maar hier doen ze het al een tijdje met wat planken en een normale bus waarin de rolstoel vervoerd wordt. Om over het gevaar en de belasting voor cliënt en personeel maar niet te spreken.
Omdat ik mee mocht naar de dialyse mocht ik ook mee in de nieuwe bus maar oh wat hadden enkele graag willen ruilen..
Helaas aangekomen bij het dialyse centrum moest er een afspraak gemaakt worden dus mocht ik woensdag langs komen.. prima! We zijn er toch nog even ;-)

Thuis nog even voor de huishoudster van het appartement waarin we wonen een slinger gemaakt.. met de cijfers van 1 t/m 10.. haar zoontje zit op de basisschool en de ouders werd gevraagd om thuis te oefenen. Omdat ik het zo'n goed idee vindt en het juist wil stimuleren deed ik haar dit voorstel. Super simpel maar wat werd het enthousiast ontvangen. Dat is snel mensen blij maken ;-)
Tijdens de trip naar Bigi Pan zaten er pabo studenten in de bus maar ook zij merken dat het verschil qua niveau met NL écht verschillend is.. de manier waarop we allemaal ontvangen worden is even wennen maar hoor van verschillende kanten dat je na 3 weken je thuis en welkom voelt..misschien lastig te omschrijven maar dat heb ik zelf ook echt ervaren en hoor het ook terug van de andere stagiaires en mensen die ik ontmoet heb..

Dinsdag super gezellig samen met Margriet naar de centrale markt geweest hier in de stad. Gezellig en leuk om samen te struinen over de markt, tussen de groente, fruit, vis, kleding, vogels en wat ze ook maar verkopen. Net wat andere markt dan thuis maar héérlijk om te zien als die kleuren, geuren en sfeer.
Met een hangmat in de pocket, glas cola en gezelligheid met Margriet later nog even wat tripjes regelen en onderhandelen als tourleader voor de trips in de laatste week is het een geslaagde ochtend.
Soms bekruipt me gewoon het gevoel van ohhh ik wil nog zoveel doen en ik ben hier nog (maar) 3 weken.. haha, maar goed dat is mn karakter denk ik..

S middags weer tijd voor TylTyl, tijd genomen om met de oudere meiden armbandjes te maken. Lekker creatief maar leuk om zo ook met hen bezig te zijn. S middags tijd om buiten te spelen.. daarbij een reuze vlinder en een En daarbij een nog grotere kikker gezien, wat een joekel van een kikker. Ik stond er ook nog eens bijna op, haha..
Voor de kinderen héél fijn om buiten te kunnen en mogen te spelen: ik "sleep" ze allemaal op de glijbaan, schommel, de zandbak of aan het klimrek. "Gewoon" om hen het idee te geven dat het mogelijk is, om écht even kind te zijn, te spelen en plezier te hebben.
Die grote glimlach op hen gezicht: ohh, daar doen we het voor!
Een vermoeide rug voor mij maar ondanks de beperkingen van hen en even uit de rolstoel kunnen overkomt hen zelden denk ik.

Woensdag meegeweest naar de dialyse. Ditmaal was ik van harte welkom en werd ik opgewacht om een rondleiding te krijgen. Dialyse centrum is onderdeel van het diakonessen ziekenhuis hier. Écht een mooie ruimte en continu mensen die komen dialyseren. Hard werkende mensen gezien hier en mooi apparatuur. Omdat ik op een cliënt moest wachten van huize Margriet om mee te kijken kon ik mooi de boel observeren achter de balie.. Leuk om mee gemaakt te hebben..
Daarna weer door naar TylTyl, en maar knuffelen, knutselen, spelletjes en buiten spelen.. onvermoeibaar gaan we door ;-)

Donderdag een lekkere vrije dag omdat ik vrijdag 2 projecten doe dus die moeten we natuurlijk nuttig besteden :-) beetje last minute een tour boeken gingen niet meer dus dan zelf maar als gids spelen. Op naar White Beach in Domburg met als chauffeur iemand van hier het huis die wel wilde rijden.. was nog reuze gezellig ook, lekker gebabbeld over van alles en nog wat... rijdend over de highway (gewoon 2 stroken) vol kuilen en hobbels maar goed.. Kan toch mooi zeggen dat ik over de highway heb gereden :)
Aangekomen bij white beache, gelegen aan de Suriname rivier, héérlijk en mooi plekje. White beach is een aangelegd strand maar prima plek om mn "vrije" dag te besteden. Boek van Hendrik Groen voor mn neus, muziekje, uitzicht van een pracht plek, gezelschap en het zonnetje.. mij hoor je absoluut niet klagen!

Vandaag (vrijdag) eerst gezellig samen met Margriet op stap geweest,op naar stichting Wiesje. Opgezet door Gerda havertong (van sesamstraat ;-) even een bliksem bezoek gebracht aan het huis waar plaats is voor 8 dementerende bejaarden. Maar wat een ontzettend mooi en goede plek voor de ouderen.. waar ze écht oprechte, goede en professionele zorg krijgen..

Margriet wilde hier wel wonen dus heb spontaan al aangeboden haar te komen bezoeken! ;-)

Op het fietsje weer door, even wachtend op een kruispunt maar ook dat is een belevenis. De mensen of eigenlijk wel gezegd de mannen roepen je al snel na, klakken wat met hun tong, roepen: popje, schatje of wat dan ook. 10 minuutjes op zo'n kruispunt is ergens ook wel lachwekkend als je hen bekijkt.. sowieso is het verkeer fasinerend maar de mensen draaien zich rond op de scooter, hangen half uit het raam om te zwaaien of staren gewoon naar je.. lang niet allemaal hoor (wees niet bang ;) maar toch..

S middags door naar TylTyl waar de kinderen elke laatste vrijdag van de maand een weekend opgehaald worden om naar huis te gaan. Kinderen allemaal nette kleding, schoenen aan en sommige hebben er héél veel zin in,andere minder.. Leuk om enkele ouders even te zien, andere worden door taxi's opgehaald..

En nu net vanavond naar huize Margriet waar een leuke avond is georganiseerd voor de cliënten.. of ik mee wilde helpen (daarom was ik gisteren vrij want stel datje teveel zou werken, hihi) nou goed zo geschiede en was mijn taak bar vrouw spelen.. in het assortiment was er gemberbier of orchade sap (van amandelen)...
Op het programma stond er een Javaanse muziekgroep. Erg leuk om mee te maken.
Het motto of advies voor de ouderen: hoe meer je danst, hoe meer je kunt bewegen

Met een fles orchade sap en een stuk taart in mn tas en ook nog eens thuis gebracht door de meneer van de vervoersdienst was ook deze leuke avond ten einde..
De meneer van de vervoersdienst heeft écht hart voor de zaak, héél vriendelijk. Werkt nog steeds, 74 jaar terwijl hij van zijn 60e al met pensioen mag.. zelfde met zuster Sedoc (soort hoofdzuster) die gaat ook nog eventjes door.. mensen die (wel) willen. Het bestaat écht hier..

Zomaar wat belevenissen van mijn kant ;-)

Hopelijk zijn de blogs een beetje te volgen, hebben jullie een beeld van het leventje hier..

Lieve groetjes uit het warme Paramaribo