Hi hi lieve mensen in Nederland.

Poging 2, gisteren had ik mijn verhaal bijna klaar om op de blog te zetten toen mijn tijd op was bij het internetcafe dus daar gaan we weer ;-)

Ook nu zeg ik het weer, wat gaat de tijd ontzettend snel. Over 1,5 week vlieg ik gewoon alweer naar Nederland.

Project: allereest leuk om te melden. Vorige keer beschreef ik in mijn blog over het 17 jarige zwangere meisje. Toen we donderdag op het project aankwamen was er leuk nieuws te melden. Ze is bevallen van een gezonde zoon: christian. Na net amper een uur bevallen te zijn kwam er onderweg vanuit het ziekenhuis nog heel even langs het project en konden we in vogelvlucht de nieuwe wereldburger bekijken. TE schattig. :-)

Hoe ziet globaal een 'werk' dag eruit. Meestal proberen wij om een uur of 9/half 10 op het project te zijn waar dan de meeste kinderen gearriveerd zijn. Rond half 11 is het tijd voor een soort brintapap, nadat alle handen gewassen zijn. Na nog even gespeeld te hebben gaan de allerkleinste kindjes slapen en gaan we met de grotere kindjes naar het klaslokaaltje. Daar hebben ze een soort van les. Ja een soort van: de kinderen kunnen allemaal heel goed van 1 / 10 tellen en het alfabet op dreunen maar als je een cijfer aanwijst hebben ze soms geen idee. Verder is kleuren,puzzelen en zingen erg in trek. Ondertussen kunnen de kinderen het liedje: klap eens in je handjes blij,blij,blij de grootste favoriet en zingen ze uit volle borst mee. Na een tijdje kunnen de kinderen heerlijk buiten. Geniaal om te zien heo kinderen hier met niets zich kunnen vermaken. Zo worden er met de handen, takjes en steentjes heuse zandkastelen gebouwd. om half 12/12 uur komen de kleintjes weer uit bed kunnen die ook nog even een frisse neus halen. Om kwart over 12 komen de 4 oudste kinderen uit school en krijgen de allerkleinste baby hun eten waarna de groten aan de beurt zijn. Na het eten is het muziek tijd en gaan alles heupen los op het liedje: this is africa. Grote lol hebben de kinderen en zijn daarna goed moe om te kunnen gaan slapen. De oudste 4 mogen hun huiswerk gaan maken en de allerkleinste mogen buitenspelen. Meestal gaan wij zo rond 1/half 2 naar town omdat het ontzettend rustig is op het project (als de grote kinderen slapen) en we soms met erg veel mensen zijn. Zoiezo zijn er 6 vaste nanny''s zijn en wij 3en als vrijwilliger, nog 2 Amerikaanse meiden en een vrouw uit engeland. Het mag de pret niet drukken!!

ontmoetingen met mensen: zo leuk is om te merken dat ik/we hier midden in het Afrikaanse leven leven en ik/we elke dag weer veel nieuwe mensen ontmoeten. Als blanke muzungu wordt je ongelofelijk bekeken en iedereen wil wel een praatje met je. Ook hier werken mijn krullen daar goed aan mij want dat is vaak de openings zin of mijn haar wel echt is, hihi. (Hier lopen ze veel met een pruik). Ze ontmoeten ik 2 weken geleden een vrouw josephine in de winkel. Enorm leuke en gezellige vrouw met veel humor. Afgelopen zondag nodigde ze mij/ons uit om bij haar te komen eten. Nou dat slaan we niet af en nog een heuse Afrikaanse maaltijd ook. Ze had 2,5 uur in de keuken gestaan om voor ons te koken. Op het menu stond: cappati (soort pannenkoek) , rijst, kip, beef, friet, bruine bonen. Heerlijk, en een ervaring rijker. We moeten het eten met onze handen..

Afgelopen donderdag arriveerde Jeannette, de nieuwe vrijwilliger, waarmee ik in NL ook al contact had dus helemaal gezellig. Ze kwam vergezeld met een pak hagelslag en oude kaas dus flink genieten! :-)

elke dag is het hier maar weer afwachten of we stroom en/of water hebben. Omdat het einde van het jaar naderd en het op raakt is de stroom vaak ver te zoeken. Zodra we stroom hebben rennen we allemaal met onze opladers naar het stopcontact om alles ponte laden wat op te laden valt want en we weten niet hoelang het weg blijft. Regelmatig zitten we romantische met kaarslicht aan, hihi.

Afgelopen vrijdag zijn we gezellig met z'n 3en en nog 2 Tanzaniaanse vrienden naar TGT geweest. Elke vrijdagmiddag voetballen ze daar en komen meerdere muzungu's. Ontzettend mooie plek, geweldig uitzicht op de mount meru en een mooie zonsondergang.

Zaterdag was het weer vroeg dag want om 7 uur vertrokken we met 2 andere vrienden: Amos en pasa met een mooie safari auto naar lake manyara. Met 2,5 uur rijden met onderweg weer van alles te zien en te beleven. Zo zie je heel wat massai kinderen met hele kuddes koeien of geigen langs de weg lopen, mensen die bij een water punt water gaan halen. Wat een verschil in Nederland. Ze hoorde we dat de kinderen wel van 6 tot 6 onderweg kunnen zijn met hun vee!

Soms lijkt het zo onwerkelijk om dit allemaal met eigen ogen te zien en lijkt het wel eens of ik gewoon naar film aan het kijken ben.

Bij lake manyara aangekomen troffen we het meteen want nog geen kwartier op weg kwamen we al een olifant tegen en dat op 5 meter afstand. Het blijft geweldig om deze dieren te zien. Verder vele mooie giraffe van dichtbij kunnen bekijken, zebra, herten, vogels, nijlpaarden en apen. op de terugweg kregen we ook een typische Afrikaanse lunch: groene bananen en soep. Normaal gesproken eten de mensen het hier als ze net geopereerd zijn om aan te sterken of net bevallen zijn.

Bij thuiskomst wachten ons een huisdier op namelijk een muis die precies voor je voeten langs liep. Deze huisdier was niet zo gewenst en moest eerst om zeep geholpen worden. Zo heldhaftig als we zijn en een perfecte samenwerking met behulp van onze bewaker: cytoti was het snel gedaan met de muis. Ik lokte de muis onder het bed vandaan en vandaar uit was het gedaan met de pret en houden we het alleen nog maar bij salamandertjes als huisdier.

Afgelopenzondag ben ik dan eindelijk naar de kerk geweest. Het was even zoeken maar dan heb je ook wat! Eerst was ik bij een andere kerk neergezet die helemaal hartstikke gesloten was dus op naar de volgende. Wel kwam ik 2 hele lieve oude vrouwtjes tegendie wenste dat ik haar dochter was en me uitnodigde voor aanstaande zaterdag een gospeldienst. Ik had begrepen dat de kerk om 8 uur zou beginnen dus ik zat om 8 uur klaar bleek uitgrekend vandaag de dienst om 9 uur te beginnen. Nou ja ik vermaak me wel met het luisteren naar de repetitie van het koor, handen schudden van mensen. Ik moest op de 3 de rijnvan voor komen zitten en had dan ook perfect zicht. Om 9 uur begon de kerk en waren er nog amper 3 rijen vol na een half uur zat de kerk ineens wel helemaal vol. Kennen ze hier ook in het zegvelds kwartiertje soms ;-) het was niet zomaar een dienst maar er waren 15 stellen die zoveel jaar getrouwd waren en de liefde werd gevierd. De dienst zelf was bijzonder om mee te maken en werd zowel in het swahili als in het Engels gedaan. Na zo'n 4 uur kon ik na de bijzondere dienst weer mijn benen strekken.

Vanaf november is de kleine regentijd begonnen en ondertussen hebben we al aardig wat flinke regenbuitjes gehad.

Heb het idee dat ik nog zoveel meer kan vertellen maar dat komt dan de volgende blog..

Liefs vanuit Arusha. Haya!